пакалы́хванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пакалы́хванне
Р. пакалы́хвання
Д. пакалы́хванню
В. пакалы́хванне
Т. пакалы́хваннем
М. пакалы́хванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакалы́хванне ср. колыха́ние, пока́чивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакалы́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пакалыхваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакалы́хваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.

Злёгку або час ад часу калыхаць.

Лёгкі ветрык пакалыхваў фіранкі на вокнах.

|| наз. пакалы́хванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пока́чивание

1. пакалы́хванне, -ння ср., паго́йдванне, -ння ср.; пагу́шкванне, -ння ср.; люля́нне, -ння ср.;

2. пахі́стванне, -ння ср., пакалы́хванне, -ння ср., калыва́нне, -ння ср.;

3. вага́нне, -ння ср., пазы́бванне, -ння ср.;

4. ківа́нне, -ння ср.; пакру́чванне, -ння ср.;

5. пакалы́хванне, -ння ср., пама́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)