пака́знік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пака́знік |
пака́знікі |
| Р. |
пака́зніка |
пака́знікаў |
| Д. |
пака́зніку |
пака́знікам |
| В. |
пака́знік |
пака́знікі |
| Т. |
пака́знікам |
пака́знікамі |
| М. |
пака́зніку |
пака́зніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
URL [ˌju:ɑ:rˈel](скар. ад universal resource loca tor) comput. універса́льны пака́знік рэсу́рсаў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)