па́к

‘стос, вязка чаго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́к пакі́
Р. па́ка пако́ў
Д. па́ку па́кам
В. па́к пакі́
Т. па́кам па́камі
М. па́ку па́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́к

‘шматгадовы лёд у палярных водах’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́к па́кі
Р. па́ку па́каў
Д. па́ку па́кам
В. па́к па́кі
Т. па́кам па́камі
М. па́ку па́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пак², -у, м. (спец.).

Шматгадовы палярны лёд.

|| прым. па́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пак¹, -а, мн. -і, -о́ў, м.

Стос, вязка пэўных прадметаў.

П. газет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пак (лёд) пак, род. па́ку м.;

поля́рный пак паля́рны пак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пак I м. ки́па ж.; тюк

пак II (род. па́ку) м. (лёд) пак

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пак ​1, ‑а, м.

Стос або вязка пэўных прадметаў. Пак газет. □ Справавод пазіраў на.. [Смачнага], схіляў галаву ў знак згоды, усміхаўся. Потым паклаў перад Смачным пак паперы і выйшаў. Галавач. Тут [у заезным двары] уночы людзі спяць на бруднай падлозе, на скрынях і паках з таварамі. Бядуля.

[Ням. Pack.]

пак ​2, ‑у, м.

Спец. Шматгадовы лёд у палярных водах.

[Англ. pack.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пак​2

(англ. pack = мяса)

шматгадовы дрэйфуючы марскі лёд у палярных водах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пак ’стос або звязка пэўных прадметаў’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., ТС), ’скрыня, у якую ссыпаюць муку’ (Інстр. 1, Сл. ПЗБ), ’пенал’ (Шат.). Праз польск. pak, paka з ням. Packen, Pack ’пакет, звязка’, таксама як і рус. пак (аб апошнім гл. Фасмер, 3, 188). Пакава́ць з польск. pakować; дзеяслоў адзначаны ў ст.-бел.: паковати < ст.-польск. pakować (Булыка, Лекс. запазыч., 248).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)