пазіты́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (спец.).

Здымак з негатыва, што дае адлюстраванне, светлыя і цёмныя часткі або колеры якога адпавядаюць іх размеркаванню ў рэчаіснасці.

|| прым. пазіты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазіты́ў

‘у інш. знач.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пазіты́ў
Р. пазіты́ву
Д. пазіты́ву
В. пазіты́ў
Т. пазіты́вам
М. пазіты́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазіты́ў

‘здымак з негатыва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пазіты́ў пазіты́вы
Р. пазіты́ва пазіты́ваў
Д. пазіты́ву пазіты́вам
В. пазіты́ў пазіты́вы
Т. пазіты́вам пазіты́вамі
М. пазіты́ве пазіты́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазіты́ў, -ты́ва м., фото позити́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазіты́ў, ‑тыва, м.

Здымак з негатыва, на якім светлыя і цёмныя часткі адпавядаюць іх сапраўднаму размеркаванню ў рэчаіснасці; проціл. негатыў.

[Ад лац. positivus — дадатны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазіты́ў м. фота Pósitiv n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пазіты́ў

(фр. positif, ад лац. positivus = дадатны)

адбітак з негатыва, на якім светлыя і цёмныя часткі адпавядаюць іх сапраўднаму размеркаванню ў рэчаіснасці, а таксама фота- або кінаплёнка з такімі адбіткамі (параўн. негатыў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пазіты́ў

(лац. positivus = дадатны)

адбітак з негатыва, на якім светлыя і цёмныя часткі адпавядаюць іх сапраўднаму размеркаванню ў рэчаіснасці, а таксама фота- або кінаплёнка з такімі адбіткамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пазіты́ўны, -ая, -ае.

1. гл. пазітыў.

2. Заснаваны на фактах, вопыце (кніжн.).

Пазітыўная праграма.

3. Выражаны ў станоўчай форме; проціл. негатыўны (кніжн.).

П. бок справы.

|| наз. пазіты́ўнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

позити́в фото пазіты́ў, -ты́ва м.; в др. знач. -ты́ву м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)