пазё́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пазё́рка пазё́ркі
Р. пазё́ркі пазё́рак
Д. пазё́рцы пазё́ркам
В. пазё́рку пазё́рак
Т. пазё́ркай
пазё́ркаю		 пазё́ркамі
М. пазё́рцы пазё́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазёрка ж. позёрка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да пазёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн., неадабр.).

Чалавек, які прымае позу (у 2 знач.), стараецца стварыць уражанне сваімі паводзінамі, знешнасцю.

|| ж. пазёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. пазёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

позёрка пазёрка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)