пазо́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пазо́р
Р. пазо́ру
Д. пазо́ру
В. пазо́р
Т. пазо́рам
М. пазо́ры

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пазор ’час перад світаннем’ (Сцяшк. Сл.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад *пазорыць < зорыць (гл.), г. зн. ’час, калі становіцца відно’. Параўн. таксама наступнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазо́рышча Публічнае месца (Слаўг.). Тое ж пазор (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

зыр

1. Высокае, адкрытае месца (БРС). Тое ж пазор, пагля́д, ўззырь, ўззорыца, гля́нішча (Слаўг.).

2. Быстрыня; месца хуткага цячэння ў рацэ (БРС).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)