пазна́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пазна́ка пазнакі
Р. пазнакі пазнак
Д. пазнацы пазнакам
В. пазнаку пазнакі
Т. пазнакай
пазнакаю		 пазнакамі
М. пазнацы пазнаках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэма́рка ж.

1. (пазнака) Glósse f -, -n, Rándglosse f -; Bemérkung f -, -en, Ánmerkung f (заўвага);

2. тэатр. Bühnenanweisung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рабу́шка 1 ’саматканая спадніца’, ’завітая намітка на галаве ў выглядзе шапачкі’ (ТС, Нар. лекс.), ’спадніца з палатна, тканага ў клетку’ (Малчанава, 136), рябу́шкі ’саматканыя спадніцы’ (віц., ДАБМ, камент.). Сюды ж, відаць, і рабу́шка (рябушка) ’абруч з бяросты як частка галаўнога ўбору замужняй жанчыны’ (ТС). Ад рабо́к (гл.).

Рабу́шка 2 ’клін у пярэднім навоі’ (Ян.). Няясна. Магчыма, нейкім чынам звязана з серб. ра̑бош, ра̑буш, харв. rȃboš ’бірка’, балг. ра́бош, рабу́ш ’тс’, параўн. таксама балг. ръбу́шка ’зарэз, пазнака на нечым’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

значо́к м.

1. (нагрудны) Ábzeichen n -s, -; Plakétte f -, -n; Ánstecknadel f -, -n;

2. (пазнака) Zéichen n -s, -; Kénnzeichen n -s, -; Mérkzeichen n -s, -;

паста́віць значо́к на паля́х ein Zéichen [Häkchen] am Rand máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

знак м.

1. (пазнака) Zéichen n -s, -;

2. (след, шнар) Spur f -, -en; Zéichen n -s, -;

грашо́вы знак фін. Bánknote f -, -n;

тава́рны знак камерц. Wárenzeichen n -s, -;

фі́рменны [фірмо́вы] знак Fírmenzeichen n, Fírmenmarke f -, -n;

распазнава́льны знак Erkénnungszeichen n;

пада́ць знак éinen Wink gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)