пазбаўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пазбаўле́нне
Р. пазбаўле́ння
Д. пазбаўле́нню
В. пазбаўле́нне
Т. пазбаўле́ннем
М. пазбаўле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазбаўле́нне, -я, н. Гл. пазбавіцца, пазбавіць.

○

Пазбаўленне правоў (афіц.) — адняцце палітычных і грамадзянскіх правоў на пэўны тэрмін як мера пакарання за ўчыненыя злачынствы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазбаўле́нне ср.

1. лише́ние;

2. избавле́ние;

1, 2 см. пазбаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазбаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пазбаўляць — пазбавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазбаўле́нне н.

1. (чаго-н.) Entzúg m -(e)s, -züge;

2. (вызваленне) Befréiung f -; Erlösung f -; Réttung f - (выратаванне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пазба́віцца, -а́ўлюся, -а́вішся, -а́віцца; зак.

1. каго-чаго і ад каго-чаго. Збавіцца, сумець вызваліцца ад каго-, чаго-н.

П. недахопаў.

2. чаго. Страціць што-н., застацца без чаго-н.

П. самастойнасці.

|| незак. пазбаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. пазбаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазба́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак.

1. каго-чаго. Адняць што-н., пакінуць без чаго-н.

П. маёмасці.

П. волі.

2. ад каго-чаго і чаго. Вызваліць, даць магчымасць пазбегнуць чаго-н.

П. ад клопатаў.

|| незак. пазбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. пазбаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазбаўленне волі

т. 11, с. 517

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пазбаўленне бацькоўскіх правоў

т. 11, с. 517

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэгуманіза́цыя, -і, ж.

Пазбаўленне гуманістычнага пачатку, гуманістычнай сутнасці; абесчалавечванне.

Д. працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)