Verbum

анлайнавы слоўнік

паза́ддзе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паза́ддзе, -я, н., зб.

1. Адходы пры малацьбе, веянні.

2. перан. Чые-н. прыхільнікі, ахвосце (пагард.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паза́ддзе собир., ср.

1. (отходы при веянии) охво́стье;

2. перен. отбро́сы мн., охво́стье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паза́ддзе, ‑ддзя, зб., н.

1. Адходы, астаткі пры малацьбе або веянні. На таку.. звонка ўрассыпную скачуць зярняты, асядае мякіна, ападае пазаддзе. Арочка.

2. перан. Пагард. Прыхільнікі, паслугачы; астаткі варожай арганізацыі, групоўкі. Эмігранцкае пазаддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паза́ддзе н

1. с.-г. (адкіды, астаткі пры малацьбе або веянні) Ábfälle pl;

2. разм, пагард (паслугачы) Hélfershelfer pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Паза́ддзе ’адыходы, астаткі пры малацьбе або веянні’ (ТСБМ, Нас., Бяльк.), поза́дзье ’тс’ (ТС). Укр. поза́дь ’тс’. Да зад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аза́ддзе, -я, ж., зб.

Тое, што і пазаддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аза́ддзе собир., ср., см. паза́ддзе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аза́ддзе, ‑я, н., зб.

1. Тое, што і пазаддзе.

2. Тое, што знаходзіцца, цягнецца ззаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́льчык, ‑а, м.

Верхні стык даху, страхі; канёк. Першая абора была ўжо пакрыта: вільчык прыкладзены кастрыцай, са страхі спушчана ўсё пазаддзе. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)