па́завы гл. паз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́завы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́завы па́завая па́завае па́завыя
Р. па́завага па́завай
па́завае		 па́завага па́завых
Д. па́заваму па́завай па́заваму па́завым
В. па́завы (неадуш.)
па́завага (адуш.)		 па́завую па́завае па́завыя (неадуш.)
па́завых (адуш.)
Т. па́завым па́завай
па́заваю		 па́завым па́завымі
М. па́завым па́завай па́завым па́завых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́завы па́зовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́завы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паз, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Вузкая шчыліна або выемка, у якую ўстаўляюць выступ другога прадмета пры замацаванні.

2. Вузкая доўгая шчыліна паміж бярвёнамі, брусамі, якая звычайна запаўняецца мохам.

|| прым. па́завы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́зовый па́завы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)