пазавала́кваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пазавала́кваю пазавала́кваем
2-я ас. пазавала́кваеш пазавала́кваеце
3-я ас. пазавала́квае пазавала́кваюць
Прошлы час
м. пазавала́кваў пазавала́квалі
ж. пазавала́квала
н. пазавала́квала
Загадны лад
2-я ас. пазавала́квай пазавала́квайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пазавала́кваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазавала́кваць сов., см. пазавалака́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазавала́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і пазавалакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазавалака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і пазавала́кваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Завалачы, закрыць, заслаць усё, многае.

Хмары пазавалакалі неба.

2. Валочачы, зацягнуць куды-н. усё, многае або ўсіх, многіх (разм.).

П. бярвенне ў павець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заволо́чь сов.

1. (закрыть — о небе, глазах) безл. завалачы́, мног. пазавалака́ць, пазавала́кваць, зацягну́ць, мног. пазаця́гваць, засла́ць, мног. пазасціла́ць;

2. (затащить) прост. завалачы́, мног. пазавалака́ць, пазавала́кваць, зацягну́ць, мног. пазаця́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)