Verbum

анлайнавы слоўнік

пажыра́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажыра́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажыра́льнік м. пожира́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажыра́льнік, ‑а, м.

Той, хто пажырае, паглынае каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пожира́тель пажыра́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажыра́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да пажыральнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...фаг, ‑а, м.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «пажыральнік», «паглынальнік», напрыклад: фітафаг, іхтыяфаг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́гі

(гр. phagos = пажыральнік)

вірусы (бактэрыяфагі і актынафагі), якія паражаюць бактэрыі і актынаміцэты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-фаг

(гр. phagos = які пажырае)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «пажыральнік», «паглынальнік».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саркафа́г

(лац. sarcophagus, ад гр. sarkophagos = літар. пажыральнік мяса)

манументальная, парадна аформленая труна; выраблялася з каменю, дрэва і іншых матэрыялаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)