пажырава́ць
дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
пажыру́е |
пажыру́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пажырава́ў |
пажырава́лі |
| ж. |
пажырава́ла |
| н. |
пажырава́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пажырава́ўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пажырава́ць сов. (о животных) пожирова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пажырава́ць, ‑руе; зак.
Жыраваць нейкі час; крыху жыраваць. Ён [цецярук] быў абураны, што нейкі Сюды сапернік заляцеў Пажыраваць пупышкай клейкай З яго аблюбаваных дрэў. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)