пажу́хнуць гл. жухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажу́хнуць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пажу́хне пажу́хнуць
Прошлы час
м. пажу́х
пажу́хнуў		 пажу́хлі
пажу́хнулі
ж. пажу́хла
пажу́хнула
н. пажу́хла
пажу́хнула
Дзеепрыслоўе
прош. час пажу́хшы
пажу́хнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажу́хнуць сов. пожу́хнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажу́хнуць, ‑не; зак.

Стаць жухлым. Кветкі пажухлі. □ Няскошаныя травы пастарэлі, пажухлі, але яшчэ не страцілі водару. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жу́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; жух, жу́хла; незак.

Траціць свежасць колеру, станавіцца цьмяным.

Фарбы ад часу жухнуць.

|| зак. зжу́хнуць, -не; -жух, -жу́хла і пажу́хнуць, -не; -жу́х, -жу́хла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пожу́хнуть сов. пажу́хнуць; (поблёкнуть) пабля́кнуць; (полинять) паліня́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)