пажурча́ць
дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
пажурчы́ць |
пажурча́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пажурча́ў |
пажурча́лі |
| ж. |
пажурча́ла |
| н. |
пажурча́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пажурча́ўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пажурча́ць сов. пожурча́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пажурча́ць, ‑чыць; зак.
Журчаць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пожурча́ть сов. пацурча́ць, пажурча́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)