Verbum

анлайнавы слоўнік

пажра́ць, -ру́, -рэ́ш, -рэ́; -ро́м, -раце́, -ру́ць; -ры́; -ра́ны; зак. (разм.).

1. чаго і без дап. З’есці многае ў якой-н. колькасці, прыняць ежу.

2. каго-што. Прагна з’есці ўсё (звычайна пра жывёл).

Саранча пажрала пасевы.

|| незак. пажыра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

П. вачамі каго-, што-н. (перан.: прагна, не адрываючыся глядзець на каго-, што-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажра́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажра́ць сов. пожра́ть;

саранча́ ~ра́ла пасе́вы — саранча́ пожра́ла посе́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажра́ны по́жранный; см. пажра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажэ́рці сов., см. пажра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажыра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

1. гл. пажраць і пажэрці.

2. перан. Знішчаць цалкам што-н.

Полымя пажырае хаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажэ́рці, -жару́, -жарэ́ш, -жарэ́; -жаро́м, -жараце́, -жару́ць; пажо́р, -жэ́рла; -жары́; -жо́рты; зак.

Тое, што і пажраць.

|| незак. пажыра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажыра́ць несов. пожира́ть; см. пажра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поло́пать сов., груб., прост. пажра́ць, пажэ́рці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пожра́ть сов.

1. (съесть) з’е́сці; груб. пажра́ць, пажэ́рці;

2. перен. (поглотить) паглыну́ць;

3. перен. (об огне, пламени) пажра́ць, пажэ́рці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)