пажо́ўкнуць гл. жоўкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажо́ўкнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пажо́ўкне пажо́ўкнуць
Прошлы час
м. пажо́ўк пажо́ўклі
ж. пажо́ўкла
н. пажо́ўкла
Дзеепрыслоўе
прош. час пажо́ўкнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажо́ўкнуць сов. (от времени, увядания и т.п.) пожелте́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. пажоўк, ‑ла; зак.

Зрабіцца жоўтым, набыць жоўтае адценне (звычайна ад часу, пры завяданні і пад.). Лісты пажоўклі. □ Сярод лета лугі парыжэлі, пажоўклі кусты. Куляшоў. Пажоўкла на доміку дошка, Дзе срэбрам адбітыя даты. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажо́ўкнуць gelb wérden; vergílben vi (s);

пажо́ўкнуць ад ча́су im Lauf(e) der Zeit vergílben;

кры́ху пажо́ўкнуць leicht ángilben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жо́ўкнуць, -ну, -неш, -не; жоўк, -кла; -ні; незак.

Рабіцца жоўтым, жаўцець.

Жоўкнуць на асіне лісточкі.

|| зак. зжо́ўкнуць, -ну, -неш, -не; зжоўк, -кла; -ні і пажо́ўкнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; пажо́ўк, -кла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пожелте́ть сов. пажаўце́ць; (от времени, увядания и т. п.) пажо́ўкнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vergílben

vi (s) пажаўце́ць, пажо́ўкнуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wyżółknieć

зак. пажоўкнуць, пажаўцець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pożółknąć

зак. пажаўцець, пажоўкнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)