пажо́ўваць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пажо́ўваю |
пажо́ўваем |
| 2-я ас. |
пажо́ўваеш |
пажо́ўваеце |
| 3-я ас. |
пажо́ўвае |
пажо́ўваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пажо́ўваў |
пажо́ўвалі |
| ж. |
пажо́ўвала |
| н. |
пажо́ўвала |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пажо́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пажо́ўваць несов., разг. пожёвывать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пажо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што, чым.
Разм. Жаваць злёгку або час ад часу. Пракурор ні на кога не глядзеў, сядзеў моўчкі, нібы зазіраў у сваё нутро, і ледзь прыметна пажоўваў пярэднімі зубамі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)