пад’ё́мнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пад’ё́мнік пад’ё́мнікі
Р. пад’ё́мніка пад’ё́мнікаў
Д. пад’ё́мніку пад’ё́мнікам
В. пад’ё́мнік пад’ё́мнікі
Т. пад’ё́мнікам пад’ё́мнікамі
М. пад’ё́мніку пад’ё́мніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пад’ёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Устройства, механізм для пад’ёму цяжару і пасажыраў.

Канатны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пад’ёмнік м. подъёмник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пад’ёмнік, ‑а, м.

Механізм, пры дапамозе якога падымаюць цяжары і пасажыраў. Пнеўматычны пад’ёмнік. □ Ноччу ляпіў мокры снег, раскісалі дарогі, ледзяною карою абрасталі тросы пад’ёмнікаў. Грахоўскі. Матор напружана ўзвыў, вал пад’ёмніка закруціўся, кузаў прыўзняўся. Вышынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пад’ёмнік

т. 11, с. 494

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пад’ёмнік м

1. тэх Áufzug m -(e)s, -züge; Hébezeug n -(e)s, -;

2. (ліфт) Fáhrstuhl m -(e)s, -stühle, Áufzug

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скіпавы пад’ёмнік

т. 14, с. 456

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

подъёмник техн. пад’ёмнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ski lift [ˈski:ˌlɪft] n. пад’ёмнік для гарналы́жнікаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скі́павы скипово́й, ски́повый;

с. пад’ёмнік — скипово́й подъёмник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)