падыктава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падыкту́ю |
падыкту́ем |
| 2-я ас. |
падыкту́еш |
падыкту́еце |
| 3-я ас. |
падыкту́е |
падыкту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
падыктава́ў |
падыктава́лі |
| ж. |
падыктава́ла |
| н. |
падыктава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
падыкту́й |
падыкту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
падыктава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падыктава́ць сов. подиктова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падыктава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Разм. Дыктаваць некаторы час. Падыктаваць з гадзіну машыністцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подиктова́ть сов., разг. падыктава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
podyktować
зак.
1. прадыктаваць, падыктаваць;
2. падказаць;
3. прызначыць;
podyktować rzut karny спарт. прызначыць штрафны ўдар
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)