падчы́сціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падчы́шчу падчы́сцім
2-я ас. падчы́сціш падчы́сціце
3-я ас. падчы́сціць падчы́сцяць
Прошлы час
м. падчы́сціў падчы́сцілі
ж. падчы́сціла
н. падчы́сціла
Загадны лад
2-я ас. падчы́сці падчы́сціце
Дзеепрыслоўе
прош. час падчы́сціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падчы́сціць, -ы́шчу, -ы́сціш, -ы́сціць; -ы́шчаны; зак., што.

1. Зрабіць больш чыстым; вычысціць.

П. у садзе.

2. Сцерці, саскрэбці (напісанае).

П. памарку.

3. Зрасходаваць або з’есці ўсё, без астатку (разм.).

П. усе прыпасы.

|| незак. падчышча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падчы́стка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падчы́сціць сов., в разн. знач. подчи́стить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падчы́сціць, ‑чышчу, ‑чысціш, ‑чысціць; зак., што.

1. Зрабіць больш чыстым; прывесці ў парадак. Гулка забубнілі па зямлі раптоўныя ліўні; яны то аціхалі, то наляталі зноў і ўсё абмылі, усё падчысцілі, сагналі мутнымі пераваламі з двароў і палеткаў бруд, трэскі, салому. Лужанін. Падчысціць бы.. [рэчы], падрамантаваць, дык і пайшлі б у ход. Кулакоўскі.

2. Сцерці, саскрэбці (напісанае, надрукаванае).

3. Разм. Усё дачыста, без астатку забраць, з’есці і пад. [Маці:] — А ў каморцы і мышам ужо няма чаго есці — надоечы я ўсё да апошняй крупінкі падчысціла. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подчи́стить сов. падчы́сціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падчышча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падчысціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчы́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падчысціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сцу́рыць ’падчысціць, з’есці’ (Касп.). Да цурыць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падскрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -рэ́бла; -рабі́; -рэ́бены; зак., што.

Падчысціць або сабраць рэшткі, саскрабаючы.

П. кашу з каструлі.

|| незак. падскраба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і падскрэ́бваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падчы́стка, ‑і, ДМ ‑стцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падчысціць.

2. Разм. Падчышчанае месца ў тэксце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)