падцікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., каго (што).

Тое, што і падпільнаваць.

|| незак. падціко́ўваць, -аю, -аеш, ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падцікава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падціку́ю падціку́ем
2-я ас. падціку́еш падціку́еце
3-я ас. падціку́е падціку́юць
Прошлы час
м. падцікава́ў падцікава́лі
ж. падцікава́ла
н. падцікава́ла
Загадны лад
2-я ас. падціку́й падціку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час падцікава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падцікава́ць сов., разг. подсмотре́ть, вы́следить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падцікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

Разм. Цікуючы тайком, убачыць; падгледзець, высачыць. Аднойчы познім вечарам маці падцікавала Клаву з маладым чалавекам. Стаялі тыя пад ліпамі.. і аб чымсьці гаварылі. Кавалёў. [У кустах лазняку] аж заходзіліся на розныя лады салаўі. Неяк дзед з Сашкам падцікавалі аднаго. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падціко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падцікаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)