падхіну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падхіну́ падхінё́м
2-я ас. падхіне́ш падхіняце́
3-я ас. падхіне́ падхіну́ць
Прошлы час
м. падхіну́ў падхіну́лі
ж. падхіну́ла
н. падхіну́ла
Загадны лад
2-я ас. падхіні́ падхіні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падхіну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падхіну́ць сов. подогну́ть, подверну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падхіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Тое, што і падхіліць. Падхінуць хустку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падхіну́ць (загарнуць край чаго-н. унутр або пад што-н.) úmbiegen* vt, éinbiegen* vt, nach únten bíegen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падхіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падхінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падхіну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падхінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)