падхва́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падхва́тнік падхва́тнікі
Р. падхва́тніка падхва́тнікаў
Д. падхва́тніку падхва́тнікам
В. падхва́тнік падхва́тнікі
Т. падхва́тнікам падхва́тнікамі
М. падхва́тніку падхва́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падхва́тнік м., рыб., см. падхва́т 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падхва́тнік, ‑а, м.

Тое, што і сак, сачок. Лавіць рыбу падхватнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сачо́к падхва́тнік, -ка м., сачо́к, -чка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подса́к рыб. падхва́тнік, -ка м.; (сачок) сачо́к, -чка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sak, ~u

м.

1. сакваяж;

2. падхватнік, сетка, сачок;

3. летняе паліто

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Прысо́шак (прысо́шок) ’сошка ў будане’ (ТС), сюды ж прісі́х ’рыбалоўнае прыстасаванне — двурогія драўляныя вілы, да якіх прымацоўваецца падхватнік, або невялікія перасоўныя звычайныя пасткі ў выглядзе падхватніка’ (Крыв.). Параўн. рус. урал. при́со́шек ’падстаўка пад стрэльбу пры стральбе’, присо́шка ’падпорка, стойка’, укр. присі́шок ’слупок з развілінай на канцы, у якую кладзецца гарызантальнае бервяно (падчас пабудовы хлява, пуні)’. Конфікснае ўтварэнне (пры‑ + ‑ак) ад со́шка (гл.) з усячэннем у апошняга слова суфікса ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)