падхва́тваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падхва́тваю падхва́тваем
2-я ас. падхва́тваеш падхва́тваеце
3-я ас. падхва́твае падхва́тваюць
Прошлы час
м. падхва́тваў падхва́твалі
ж. падхва́твала
н. падхва́твала
Загадны лад
2-я ас. падхва́твай падхва́твайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падхва́тваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падхва́тваць несов., см. падхо́пліваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падхва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падхваціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падхва́твацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падхваціцца.

2. Зал. да падхватваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подхва́тывать несов., в разн. знач. падхо́пліваць, падхва́тваць; см. подхвати́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

podchwytywać

незак. падхопліваць, падхватваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падхва́т, ‑у, М ‑хваце, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падхватваць — падхваціць.

•••

На падхваце — а) заўсёды патрэбны; заўсёды можа быць выкарыстаны. [Лявон] заўсёды, калі што трэба, звяртаецца да Зосі. Яна ў яго на падхваце. Сабаленка; б) у зручным для карыстання месцы; пад рукамі. І падняў [дзед] над галавою калун, які ляжаў тут жа, на дрывотні, на падхваце. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áufgreifen

*

1.

vt

1) падхо́пліваць, падхва́тваць

éinen Vórschlag ~ — падхапі́ць прапано́ву

2) схапі́ць (злодзея)

2.

vi напа́сці на след

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)