падуры́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падуру́ паду́рым
2-я ас. паду́рыш паду́рыце
3-я ас. паду́рыць паду́раць
Прошлы час
м. падуры́ў падуры́лі
ж. падуры́ла
н. падуры́ла
Загадны лад
2-я ас. падуры́ падуры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падуры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падуры́ць сов., разг. поморо́чить, подури́ть, подура́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падуры́ць, ‑дуру, ‑дурыш, ‑дурыць; зак.

Разм. Дурыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подура́чить сов., разг. падуры́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поморо́чить сов., разг. памаро́чыць, падуры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поблажи́ть сов., разг. падуры́ць, паблазнава́ць; (посвоенравничать) пасваво́ліць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подури́ть сов., разг.

1. (пошалить) падурэ́ць; падуры́цца;

2. (делать глупости некоторое время) падуры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)