падто́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падто́чка |
падто́чкі |
| Р. |
падто́чкі |
падто́чак |
| Д. |
падто́чцы |
падто́чкам |
| В. |
падто́чку |
падто́чкі |
| Т. |
падто́чкай
падто́чкаю |
падто́чкамі |
| М. |
падто́чцы |
падто́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падто́чка I ж. подто́чка; см. падто́чваць I
падто́чка II ж. надста́вка, наста́вка, надши́вка; см. падто́чваць III 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падто́чка 1, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. падтачыць 1 (у 1 знач.).
падто́чка 2, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падтачыць 2.
2. Падточаны кусок якой‑н. матэрыі. Мае хвацкія аўчынкі: з аднае могуць выйсці плечы без падточак. Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)