падтачы́ць, -тачу́, -то́чыш, -то́чыць; -то́чаны; зак.

1. што. Натачыць крыху.

П. сякеру.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Пашкодзіць, раз’ядаючы знутры, знізу (пра чарвей і пад.).

Шашаль падтачыў бярвенне.

3. перан., каго-што. Аслабіць, прывесці ў заняпад.

Падточанае здароўе.

Гэта хвароба падтачыла яго.

|| незак. падто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падтачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падтачу́ падто́чым
2-я ас. падто́чыш падто́чыце
3-я ас. падто́чыць падто́чаць
Прошлы час
м. падтачы́ў падтачы́лі
ж. падтачы́ла
н. падтачы́ла
Загадны лад
2-я ас. падтачы́ падтачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падтачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падтачы́ць I сов. (на станке, точилке и т.п.) подточи́ть

падтачы́ць II сов. (о червях и т.п.) подточи́ть;

◊ кама́р но́са не падто́чыць — погов. кома́р но́са не подто́чит

падтачы́ць III сов. (удлинить)

1. (одежду) надста́вить, наста́вить, надши́ть;

2. спец. нарасти́ть;

п. кана́т — нарасти́ть кана́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падтачы́ць ​1, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

1. Натачыць злёгку, крыху або дадаткова. Падтачыць нож. Падтачыць сякеру.

2. Пашкодзіць, раз’ядаючы знутры, знізу (пра чарвей і пад.). [Ляксандра:] — Шашаль падтачыў падрубы. Баранавых.

3. перан. Аслабіць, падарваць (сілы, здароўе і пад.). З выгляду [Люся] была змізарнелая, бляклая — як бы цяжкая хвароба падтачыла яе і яна толькі-толькі стала на ногі. Навуменка.

•••

Камар носа не падточыць гл. камар.

падтачы́ць ​2, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

Далучыць для падаўжэння, павелічэння чаго‑н. [Янка:] — Я гэта адсяку канец вяроўкі, знізу падтачу ды спускаюся далей. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падто́чваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падтачыць ​1.

падто́чваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падтачыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падто́чаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падтачыць ​1.

падто́чаны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падтачыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падто́чванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падточваць ​1 — падтачыць ​1.

падто́чванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падточваць ​2 — падтачыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падто́чаны I подто́ченный; см. падтачы́ць I

падто́чаны II подто́ченный; см. падтачы́ць II

падто́чаны III

1. надста́вленный, наста́вленный, надши́тый;

2. спец. наращённый;

1, 2 см. падтачы́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падто́чка ​1, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. падтачыць ​1 (у 1 знач.).

падто́чка ​2, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падтачыць ​2.

2. Падточаны кусок якой‑н. матэрыі. Мае хвацкія аўчынкі: з аднае могуць выйсці плечы без падточак. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подточи́ть сов.

1. (повредить подъедая) падтачы́ць;

2. (сделать острее) падвастры́ць; (на точиле) падтачы́ць;

3. (подмыть — о воде) падмы́ць; см. подта́чивать​II 1, 2, 4;

◊

кома́р но́са не подто́чит погов. кама́р но́са не падаткне́; кама́р но́сам не падле́зе;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)