падта́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Растаць крыху, знізу ці з краёў.

Снег падтаў.

|| незак. падтава́ць, -тае́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падта́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. падта́не падта́нуць
Прошлы час
м. падта́ў падта́лі
ж. падта́ла
н. падта́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падта́ць сов. подта́ять

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падта́ць, ‑тане; зак.

Растаць крыху, знізу або з краёў. На агародах добра падтаў снег, і гракі пачалі ладзіць свае гнёзды на падсохлай стромай таполі. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подта́ять сов. падта́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падтава́ць, ‑тае.

Незак. да падтаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падтава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падтаваць — падтаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падапрэ́ць, ‑эе; зак.

1. Крыху, злёгку сапрэць; сапрэць знізу. — Павел Паўлавіч, — падаючы ўзор азіміны, звярнуўся Верамейчык да Шаманскага, — па нізінах жыта крыху падапрэла. Дуброўскі.

2. Разм. Крыху падтаць. Пасярэдзіне [ракі] то моцна, можна было б прайсці смела, а .. каля берагоў, пад вадою, лёд мог падапрэць і паламацца. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)