падсяда́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падсяда́нне
Р. падсяда́ння
Д. падсяда́нню
В. падсяда́нне
Т. падсяда́ннем
М. падсяда́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падсяда́нне, ‑я, н.

У спорце — прысяданне. Падняць штангу без падсядання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подсе́д м., спец.

1. (деревьев) падле́сак, -ску м.; (трав) падро́ст, -ту м.;

2. (о шерсти животных) сівізна́, -ны ж.;

3. (подшёрсток) падшо́рстак, -тка м., по́ўсць, род. по́ўсці ж., пі́льсць, род. пі́льсці ж.;

4. вет. макрэ́ц, -раца́ м.;

5. спорт. падсяда́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)