падсумо́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падсумо́ўванне
Р. падсумо́ўвання
Д. падсумо́ўванню
В. падсумо́ўванне
Т. падсумо́ўваннем
М. падсумо́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падсумо́ўванне ср. сумми́рование, подыто́живание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсумо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падсумоўваць — падсумаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

summation [sʌˈmeɪʃn] n. fml скла́дванне, падсумо́ўванне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сумми́рование падсумава́нне, -ння ср., падсумо́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подыто́живание падсумо́ўванне, -ння ср.; падлі́чванне, -ння ср.; падвядзе́нне, -ння ср.; падагульне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)