падстрэ́шнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падстрэ́шнік |
падстрэ́шнікі |
| Р. |
падстрэ́шніка |
падстрэ́шнікаў |
| Д. |
падстрэ́шніку |
падстрэ́шнікам |
| В. |
падстрэ́шнік |
падстрэ́шнікі |
| Т. |
падстрэ́шнікам |
падстрэ́шнікамі |
| М. |
падстрэ́шніку |
падстрэ́шніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падстрэ́шнік м., см. падстрэ́шша
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падстрэ́шнік, ‑а, м.
Тое, што і падстрэшша. То раптам лезла [зіма] за падстрэшнік Або узбіралася на дах, А потым гушкалася смешна На электрычных правадах. Дукса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)