падсо́бнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Падсобны рабочы.

|| ж. падсо́бніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падсо́бнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падсо́бнік падсо́бнікі
Р. падсо́бніка падсо́бнікаў
Д. падсо́бніку падсо́бнікам
В. падсо́бніка падсо́бнікаў
Т. падсо́бнікам падсо́бнікамі
М. падсо́бніку падсо́бніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падсо́бнік м., разг. подсо́бник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсо́бнік, ‑а, м.

Разм. Падсобны рабочы. [Янук:] — Спачатку ідзе адзін падсобнік. Ён раскладвае цэглу.. За ім іду я і раблю кладку .. За мною — другі падсобнік. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подсо́бник разг. падсо́бнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсо́бніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да падсобнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памочнік, памагаты, падручны; памагач, памагатар, падсобнік (разм.) □ правая рука

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)