падсе́чка гл. падсячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падсе́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падсе́чка падсе́чкі
Р. падсе́чкі падсе́чак
Д. падсе́чцы падсе́чкам
В. падсе́чку падсе́чкі
Т. падсе́чкай
падсе́чкаю
падсе́чкамі
М. падсе́чцы падсе́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падсе́чка ж.

1. спец. (вырубка) подру́бка, подсе́чка;

п. ле́су — подру́бка (подсе́чка) ле́са;

2. рыб. подсе́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падсячы, падсекчы (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Спец. Насечанае месца на сасне для збору смалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Падсечка»

т. 11, с. 505

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

падсячы́ і падсе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак.

1. што. Надсячы знізу.

П. дрэва.

2. што і чаго. Насячы дадаткова, яшчэ трохі.

П. дроў.

3. што. Тузануць за вуду ў той момант, калі рыба бярэцца на кручок.

|| незак. падсяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падсяка́нне, -я, н. і падсе́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

podcięcie

н. падрэзка; падсечка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

подсе́чка ж., в разн. знач. падсяка́нне, -ння ср., падсе́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подру́бкаI ж.

1. (подсечка) падсяка́нне, -ння ср., падсе́чка, -кі ж.;

2. (укорачивание) усяка́нне, -ння ср.; усе́чка, -кі ж.;

3. (сруба) падру́бліванне, -ння ср., падру́бка, -кі ж.;

4. (прибавка рубкой) падсяка́нне, -ння ср., падсе́чка, -кі ж.;

5. горн. падру́бка, -кі ж.; см. подруба́тьI.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Hken

m -s, -

1) крук; кручо́к

2) баго́р, буса́к

3) уда́р (бокс); падсе́чка; зачэ́п (дзюдо)

◊ die Sche hat inen ~ — у гэ́тай спра́ве ёсць сваю́ загво́здка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)