падру́льваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падру́льваю падру́льваем
2-я ас. падру́льваеш падру́льваеце
3-я ас. падру́львае падру́льваюць
Прошлы час
м. падру́льваў падру́львалі
ж. падру́львала
н. падру́львала
Загадны лад
2-я ас. падру́львай падру́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падру́льваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падру́льваць несов., в разн. знач. подру́ливать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падру́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падруліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрулі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; зак., што і без дап.

Кіруючы рулём, падвесці машыну, самалёт і пад. куды-н., да чаго-н.

П. самалёт да месца пасадкі.

|| незак. падру́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подру́ливать несов. падру́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падру́львацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падрульваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падру́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрульваць — падруліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)