падраўно́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падраўно́ўваю падраўно́ўваем
2-я ас. падраўно́ўваеш падраўно́ўваеце
3-я ас. падраўно́ўвае падраўно́ўваюць
Прошлы час
м. падраўно́ўваў падраўно́ўвалі
ж. падраўно́ўвала
н. падраўно́ўвала
Загадны лад
2-я ас. падраўно́ўвай падраўно́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падраўно́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падраўно́ўваць несов. подра́внивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падраўно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падраўнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падраўно́ўваць ébnen vt, gléichmachen аддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падраўнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

Зрабіць больш роўным.

П. пляцоўку.

П. бараду.

|| незак. падраўно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подра́внивать несов. падраўно́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падраўно́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падраўноўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падраўно́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падраўноўваць — падраўнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podrównywać

незак. падраўноўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

align, aline

[əˈlaɪn]

1.

v.t.

1) ста́віць у лі́нію

2) выраўно́ўваць, падраўно́ўваць

to align the wheels of a car — падраўно́ўваць ко́лы на аўтамабі́лі

2.

v.i.

1) раўня́цца; утвара́ць лі́нію

2) прылуча́цца, далуча́цца

3) злуча́цца ў адно́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)