падпу́нкт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падпу́нкт падпу́нкты
Р. падпу́нкта падпу́нктаў
Д. падпу́нкту падпу́нктам
В. падпу́нкт падпу́нкты
Т. падпу́нктам падпу́нктамі
М. падпу́нкце падпу́нктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпу́нкт м. подпу́нкт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпу́нкт, ‑а, М ‑кце, м.

Раздзел тэксту, які з’яўляецца часткай якога‑н. параграфа, пункта. Другі падпункт трэцяга параграфа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подпу́нкт падпу́нкт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)