падпо́рны, -ая, -ае.

Які падтрымлівае што-н., служыць падпоркай.

П. слуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпо́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падпо́рны падпо́рная падпо́рнае падпо́рныя
Р. падпо́рнага падпо́рнай
падпо́рнае		 падпо́рнага падпо́рных
Д. падпо́рнаму падпо́рнай падпо́рнаму падпо́рным
В. падпо́рны (неадуш.)
падпо́рнага (адуш.)		 падпо́рную падпо́рнае падпо́рныя (неадуш.)
падпо́рных (адуш.)
Т. падпо́рным падпо́рнай
падпо́рнаю		 падпо́рным падпо́рнымі
М. падпо́рным падпо́рнай падпо́рным падпо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпо́рны подпо́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які падтрымлівае што‑н., служыць падпоркай. Падпорны слуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подпо́рный падпо́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)