падпе́чак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падпе́чак падпе́чкі
Р. падпе́чка падпе́чкаў
Д. падпе́чку падпе́чкам
В. падпе́чак падпе́чкі
Т. падпе́чкам падпе́чкамі
М. падпе́чку падпе́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпе́чак, -чка м. подпе́чек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпе́чак, ‑чка, м.

Месца, прастора пад печчу. У падпечку зашамацела, залапатала, і на ўсю хату заспяваў певень. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпе́чча ср., см. падпе́чак

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подпе́чек обл. падпе́чак, -чка м., падпе́чча, -ча ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпе́чча, ‑а, н.

Тое, што і падпечак. Хіма нарэзала сала на патэльню, паставіла яго на трыножніку перад чалеснікамі, дастала з падпечча сухіх трэсак. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Падку́чка ’падпечак’ (СТ). Прэфіксальнае ўтварэнне ад кучкай (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Праму́за ’падпечак’ (пруж., Сл. Брэс.; маст., Сцяшк. Сл.). Відаць, трэба было б пісаць праму́га, параўн. прыклад: У прамузе ляжаць стальнякі. Тады — да прамуга (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падпе́чышча Месца, дзе быў падпечак (Слаўг.). Тое ж падпе́ччышча (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Ку́чка 1 ’загарадка для курэй, качак’ (ТС, Нар. лекс., Дразд.), ’катух’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кучка 2.

Ку́чка 2 ’невялікая хата’ (ТС). Гл. куча 2.

Ку́чка 3 ’падпечак’ (Мат. Гом., Шатал., Шушк.). Да кучка 2 (гл.).

Ку́чка 4 ’малая ўкладка снапоў’ (Зн. дыс., ДАБМ). Да куча 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)