падпалі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падпалю́ падпа́лім
2-я ас. падпа́ліш падпа́ліце
3-я ас. падпа́ліць падпа́ляць
Прошлы час
м. падпалі́ў падпалі́лі
ж. падпалі́ла
н. падпалі́ла
Загадны лад
2-я ас. падпалі́ падпалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падпалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпалі́ць, -палю́, -па́ліш, -па́ліць; -па́лены; зак., што.

1. Паднёсшы агонь, запаліць.

П. дровы.

2. Наўмысна, са злосным намерам учыніць пажар дзе-н.

П. хату.

3. Даць падгарэць чаму-н.

П. пірог.

4. і у чым. Раскласці агонь у печы, каб згатаваць ежу, ацяпліць памяшканне.

П. печ або ў печы.

|| незак. падпа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падпа́льванне, -я, н. і падпа́л, -у, м. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпалі́ць сов.

1. подже́чь;

п. дро́вы — подже́чь дрова́;

2. затопи́ть, растопи́ть, подтопи́ть;

п. печ — затопи́ть (растопи́ть, подтопи́ть) печь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпалі́ць, ‑палю, ‑паліш, ‑паліць; зак., што.

1. Паднёсшы агонь да чаго‑н., прымусіць гарэць; выклікаць гарэнне. Падпаліць дровы. Падпаліць салому.

2. Наўмысна знішчыць агнём што‑н., учыніць пажар. Гадзін за дзве да захаду сонца, адыходзячы, салдаты з двух канцоў падпалілі вёску, а самі зніклі. Чорны. А ў гэтую самую ноч на Пасеках было відна, хоць іголкі збірай... Нехта падпаліў новыя будовы Ліпніцкага. Чарот.

3. Даць падгарэць чаму‑н., падсмаліць што‑н. Падпаліць хлеб. Падпаліць сала.

4. і ў чым. Раскласці агонь (у печы, пліце і пад.), каб згатаваць ежу або ацяпліць памяшканне. Падпаліць печ. Падпаліць пліту. □ Назбірае бабка трэсак, падпаліць у печы і грэецца перад агнём. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпалі́ць

1. (выклікаць гарэнне) ánzünden vt;

2. (раскласці агонь) Féuer máchen;

падпалі́ць печ im Ófen Féuer máchen;

3. (наўмысна знішчыць агнём) in Brand stécken [setzen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падпа́л, -у, м.

1. гл. падпаліць.

2. Смадякі, трэскі і пад., што служаць для распальвання печы.

Прывезці смалякоў на п.

|| прым. падпа́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падпаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпа́льваць гл. падпаліць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падпа́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падпаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припе́чь сов.

1. (сильно пригреть) прыпячы́;

2. (дать пригореть) разг. падпалі́ць;

припе́чь хлеб падпалі́ць хлеб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)