падо́ўжанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падо́ўжанне
Р. падо́ўжання
Д. падо́ўжанню
В. падо́ўжанне
Т. падо́ўжаннем
М. падо́ўжанні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Áufschub

m -(e)s, -schübe адтэрміно́ўка; падо́ўжанне (тэрміну)

die Sáche léidet [dúldet] kéinen ~ — спра́ва не це́рпіць адкла́ду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)