паднаё́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. паднаё́м
Р. паднайму
Д. паднайму
В. паднаё́м
Т. паднаймам
М. паднайме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паднаём, -на́йму м., юр. поднаём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паднаём

т. 11, с. 502

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паднаём м. юрыд. Úntermiete f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

поднаём м., юр. паднаём, -на́йму м., паднайма́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

podnajem, ~mu

podnaj|em

м. паднаём, паднайманне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sublet [ˌsʌbˈlet] v. здава́ць у паднаём, перадава́ць у субарэ́нду;

sublet a room to a friend здава́ць пако́й ся́бру (у субарэнду)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Úntermiete

f - субарэ́нда, паднаём

zur ~ wóhnen — здыма́ць пако́й у субарэнда́тара (прыватным чынам)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)