паднача́лены, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Службовая асоба, якая падпарадкоўваецца асобе, старшай па пасадзе.

|| ж. паднача́леная, -ай, мн. -ыя, -ых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патрыя́рхія, -і, ж.

Вобласць, падначаленая патрыярху (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патрыя́рхія, ‑і, ж.

Царкоўная вобласць, падначаленая патрыярху (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паднача́лены

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. -
Н. паднача́лены паднача́леная паднача́леныя
Р. паднача́ленага паднача́ленай паднача́леных
Д. паднача́ленаму паднача́ленай паднача́леным
В. паднача́ленага (адуш.) паднача́леную паднача́леных (адуш.)
Т. паднача́леным паднача́ленай
паднача́ленаю		 паднача́ленымі
М. паднача́леным паднача́ленай паднача́леных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паднача́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паднача́лены паднача́леная паднача́ленае паднача́леныя
Р. паднача́ленага паднача́ленай
паднача́ленае		 паднача́ленага паднача́леных
Д. паднача́ленаму паднача́ленай паднача́ленаму паднача́леным
В. паднача́лены (неадуш.)
паднача́ленага (адуш.)		 паднача́леную паднача́ленае паднача́леныя (неадуш.)
паднача́леных (адуш.)
Т. паднача́леным паднача́ленай
паднача́ленаю		 паднача́леным паднача́ленымі
М. паднача́леным паднача́ленай паднача́леным паднача́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патрыя́рхія

(гр. patriarchia)

царкоўная вобласць, падначаленая патрыярху.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паднача́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паднача́лены паднача́леная паднача́ленае паднача́леныя
Р. паднача́ленага паднача́ленай
паднача́ленае		 паднача́ленага паднача́леных
Д. паднача́ленаму паднача́ленай паднача́ленаму паднача́леным
В. паднача́лены (неадуш.)
паднача́ленага (адуш.)		 паднача́леную паднача́ленае паднача́леныя (неадуш.)
паднача́леных (адуш.)
Т. паднача́леным паднача́ленай
паднача́ленаю		 паднача́леным паднача́ленымі
М. паднача́леным паднача́ленай паднача́леным паднача́леных

Кароткая форма: паднача́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

underling [ˈʌndəlɪŋ] n. derog. паднача́леная асо́ба; дро́бная со́шка;

the boss and his underlings бос са сваі́мі паднача́ленымі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

непазбы́ўны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Такі, які не праходзіць, ад якога цяжка пазбавіцца. Увечары зноў за сцяною гучала песня, зноў муціў мяне непазбыўны сум. Дуброўскі. Якое гэта непазбыўнае гора, калі, падначаленая волі бацькоў, дзяўчына ахвяруе сваім каханнем! Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паднача́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад падначаліць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў падпарадкаванні каго‑, чаго‑н. Падначалены афіцэр. □ У большасці ранніх паэм Купалы элементы драматычнага дыялогу ў развіцці дзеяння іграюць чыста падначаленую ролю. Ярош.

3. у знач. наз. паднача́лены, ‑ага, м.; паднача́леная, ‑ай, ж. Службовая асоба, якая падначальваецца каму‑н. старшаму па рабоце. На чале груп стаялі спрактыкаваныя ў ваенных справах людзі. Яны стараліся прыдаць сваім падначаленым выпраўку і ваенны выгляд. Колас. Бывалы лётчык-франтавік паказаў падначаленаму, як трэба лятаць у баявой абстаноўцы. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)