падмі́ргваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падмі́ргваю падмі́ргваем
2-я ас. падмі́ргваеш падмі́ргваеце
3-я ас. падмі́ргвае падмі́ргваюць
Прошлы час
м. падмі́ргваў падмі́ргвалі
ж. падмі́ргвала
н. падмі́ргвала
Загадны лад
2-я ас. падмі́ргвай падмі́ргвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падмі́ргваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падмі́ргваць несов., см. падмо́ргваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмі́ргваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падміргнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмі́ргваць, падміргну́ць zúblinzeln vi, zúzwinkern vi (каму-н. D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

подми́гивать несов. падмо́ргваць, падмі́ргваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подма́ргивать несов., разг. падмо́ргваць, падмі́ргваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмі́ргванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падміргваць — падміргнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zwínkern

vi мірга́ць, падмі́ргваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пасябрава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Тое, што і пасябраваць (у 1 знач.). Стафанковічык і Вэня яшчэ часцей пачалі падміргваць адзін аднаму і ўжо зусім пасябраваліся. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blínzeln

vi мільга́ць, мігце́ць; мірга́ць; падмі́ргваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)