падмурава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падмуру́ю падмуру́ем
2-я ас. падмуру́еш падмуру́еце
3-я ас. падмуру́е падмуру́юць
Прошлы час
м. падмурава́ў падмурава́лі
ж. падмурава́ла
н. падмурава́ла
Загадны лад
2-я ас. падмуру́й падмуру́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час падмурава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падмурава́ць сов. подмурова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Падвесці каменную або цагляную кладку пад што‑н. Падмураваць хату. Падмураваць ганак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подмурова́ть сов., стр. падмурава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмуро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падмураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмуро́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падмуроўваць — падмураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмурава́ны і падмуро́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падмураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podmurować

зак. падмураваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падмуро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падмуроўваць — падмураваць.

2. Тое, што і падмурак (у 1 знач.). Не было яшчэ падмуроўкі, і сцены стаялі на тоўстых, кароткіх палях. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)