падме́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. падме́шка
Р. падме́шкі
Д. падме́шцы
В. падме́шку
Т. падме́шкай
падме́шкаю
М. падме́шцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падме́шка ж. по́дмесь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падме́шка, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падмяшаць.

2. Тое, што падмешана да чаго‑н.; падмеска (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падме́шка ж Béimischung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

по́дмешка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Тое, што і падмешка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)