падмачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны; зак., каго-што.

Даць падмокнуць.

П. паперу.

◊

Падмачыць рэпутацыю — знізіць чый-н. аўтарытэт, выставіць з нядобрага боку.

|| незак. падмо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падмачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падмачу́ падмо́чым
2-я ас. падмо́чыш падмо́чыце
3-я ас. падмо́чыць падмо́чаць
Прошлы час
м. падмачы́ў падмачы́лі
ж. падмачы́ла
н. падмачы́ла
Загадны лад
2-я ас. падмачы́ падмачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падмачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падмачы́ць сов. подмочи́ть;

◊ п. аўтарытэ́т (рэпута́цыю) — подмочи́ть авторите́т (репута́цию)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., каго-што.

Крыху, злёгку намачыць; даць падмокнуць. З тыдзень, можа, свякруха пашыла з ёю ў ладах, а потым не было таго дня, каб не грызла за што-небудзь: дождж падмочыць сена — нявестка вінавата, квахтуха рэшата скіне — зноў нявестка вінавата. Гроднеў.

•••

Падмачыць рэпутацыю — знізіць чый‑н. аўтарытэт, выставіць з нядобрага боку. І трэба прызнацца — Мікалай Мірлікійскі выставіў Мікіту таксама з нядобрага боку і што называецца падмачыў яго рэпутацыю сталага хлопца ў вачах затонскіх старадумаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмачы́ць ánfeuchten vt, feucht wérden lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падмо́чваць гл. падмачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подмочи́ть сов. падмачы́ць, мног. пападмо́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падмачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмо́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падмачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пападмо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Падмачыць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)