падлі́знік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падлі́знік падлі́знікі
Р. падлі́зніка падлі́знікаў
Д. падлі́зніку падлі́знікам
В. падлі́зніка падлі́знікаў
Т. падлі́знікам падлі́знікамі
М. падлі́зніку падлі́зніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падлі́знік м., разг. льстец, подли́за

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падлі́знік, ‑а, м.

Разм. Той, хто падлізваецца; падліза. Спачатку каманду дзяжурнага наогул не слухалі. Толькі той-сёй з самых адпетых падлізнікаў, хочучы падслужыцца да начальства, станавіўся навыцяжку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлі́знік м Schméichler m -s, -, Spéichellecker m -s, -, Líebediener m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лізу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

1. Той, хто любіць лізаць, лізацца.

2. перан. Ліслівец, падлізнік, падхалім.

|| ж. лізу́ха, -і, ДМ -зу́се, мн. -і, -зу́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

flatterer [ˈflætərə] n. ліслі́вец, падлі́знік, падлі́за

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падлі́зніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да падлізнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лизоблю́д разг., уст. падлі́знік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лісу́н ’ліслівец, падлізнік’ (ТС). Да ліс (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

льстец ліслі́вец, -лі́ўца м., падлі́знік, -ка м., падлі́за, -зы м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)