падлю́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падлю́га падлю́гі
Р. падлю́гі падлю́г
Д. падлю́гу падлю́гам
В. падлю́гу падлю́г
Т. падлю́гам падлю́гамі
М. падлю́гу падлю́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падлю́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падлю́га падлю́гі
Р. падлю́гі падлю́г
Д. падлю́зе падлю́гам
В. падлю́гу падлю́г
Т. падлю́гай
падлю́гаю		 падлю́гамі
М. падлю́зе падлю́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падлю́га м. и ж., разг., бран. подлю́га, негодя́й м., негодя́йка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падлю́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑люзе, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Подлы чалавек, нягоднік. Суіснаваць я адмаўляюся З падлюгамі і кар’ерыстамі. Панчанка. // Ужываецца як лаянкавае слова. [Люба:] — Глядзі, як зайцы, [паліцаі] скачуць па кустах. Дажыліся, падлюгі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлю́га, падлю́ка м лаянк Schuft f -(e)s, -e, Schúrke m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прахво́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў м. (разм., пагард.).

Нягоднік, падлюга.

|| ж. прахво́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подлю́га бран. падлю́га, -гі м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

blackguard [ˈblægɑ:d] п. BrE, dated няго́днік, падлю́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

подле́ц падлю́га, -гі м.; (негодяй) няго́днік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стерве́ц бран. сце́рва, -вы м., падлю́га, -гі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)