падко́пка гл. падкапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падко́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. падко́пка
Р. падко́пкі
Д. падко́пцы
В. падко́пку
Т. падко́пкай
падко́пкаю
М. падко́пцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падко́пка ж. подко́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падко́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падкопваць — падкапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Раскапаць зямлю знізу пад чым-н.

П. слуп.

2. што і чаго. Накапаць, выкапаць у дадатак (разм.).

П. бульбы на вячэру.

|| незак. падко́пваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падко́п, -у, м., падко́пванне, -я, н. і падко́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подко́пка ж. падко́пка, -кі ж., падко́пванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)